Oyuncu, ressam ve yazar Ece Özdikici, çocuklara geri dönüşüm ve çevre bilincini anlattığı kitabı ‘Ece Geri Dönüşümü Anlatıyor’da, çevresel sorumluluklarımızdan çocukların rolüne kadar birçok önemli konuya dikkat çekiyor. Özdikici; ‘Tüketim alışkanlıklarımızla doğaya katkı sağlayabiliriz’ diyor…

Sanatın birçok dalında yeteneklerini sergileyen Ece Özdikici, bu kez yazarlık ve illüstratörlük kimliğiyle karşımızda. ‘Ece Geri Dönüşümü Anlatıyor’ adlı çocuk kitabında, küçük yaşlardan itibaren çevre bilincini aşılamanın önemini vurgulayan Özdikici, kitabın ilham kaynağından karakterlerin doğuşuna kadar merak ettiğimiz birçok soruyu içtenlikle yanıtladı.

Hem bireysel hem de toplumsal sorumluluklarımızın altını çizen sanatçı, “Vicdan, doğayı korumak için en güçlü alarmımız” diyerek geri dönüşümün, sadece büyük kuruluşlar değil, herkesin küçük adımlarıyla mümkün olacağını hatırlatıyor. Keyifli röportajımızda hem geri dönüşüm farkındalığını hem de Özdikici’nin sanata olan bakış açısını keşfedeceksiniz.

‘Geri dönüşüm konusunda tüketip toplamak değil de, tüketmemek daha çok işe yarıyor.’

‘Ece Geri Dönüşümü Anlatıyor’ kitabını yazma fikri nasıl ortaya çıktı? Geri dönüşüm konusuna odaklanmanın arkasındaki ilham nedir?

Ben bu konuda çok dikkatliyim. Geri dönüşüm çok göz ardı edilen bir konu. Bireysel çaba önemsenmeyen, küçümsenen bir noktada. Ben de biliyorum dünyada toplanan geri dönüşümün bile sadece yüzde 9’unun gerçekten geri dönüştürüldüğünü ve esas yükü fabrikalar ve büyük şirketlerin üstlenmesi gerektiğini. Fakat şunu atlamamak lazım, senin kullandığın deterjan da denizi kirletiyor, senin kullandığın tek kullanımlık herhangi bir şey de yüzyıllarca yok olmuyor. Büyük büyük annen yok ama onun kullandığı tek bir diş fırçası bile hala dünyada. Bu durumda doğayı katleden fabrika senden daha büyük zarar verdiği için, sen daha az sorumlu olmuyorsun. Benim kafam ve vicdanım bu şekilde işliyor. O yüzden hep elimden geleni yapmışımdır ve istemişimdir ki çevremi de aydınlatayım.  Karşılığında “Sen vicdanını rahatlatıyorsun!” cümlesini bile duydum. Vicdan bizim alarmımız. Vicdanıma dokunan bir şeyi onu susturup yapamam. Beni anlarsa çocuklar anlar, onların kalbi daha açık ve vicdan kelimesinin negatif kullanılamayacağını sezerler. Bu ilhamla çocuklar için yazdım ve resimledim.

Kitabının ana karakteri Ece’yi bize biraz tanıtabilir misin? Ece, çocuklara geri dönüşüm konusunda farkındalık kazanmaları için nasıl yardımcı oluyor?

Ece ailesinin bilinçli olması sebebiyle arkadaşlarına bilgi verebiliyor. Ailesi tek kullanımlıkların yerine hep kullanabileceği nesneleri tercih ediyor. Plastik tabak, çatal hayatlarında yok. Tek bir beyaz sayfa için kaç ağaç kesildiğini biliyorlar. Çocukluğundan beri evdeki alışkanlıkları böyle düzenlenmiş bir çocuk için, arkadaşının yanlış yazdığı için defterinden bir sayfayı acımadan koparıp atması anlaşılması zor  geliyor. En yakın arkadaşı Gülçin ile konuşurken, onun bu konularda hiç fikri olmadığını fark ediyor ve tüm hassaslığı ile anlatmaya başlıyor.

“Uzun senelerden beri insanlar kullandıkları şeylerin neyden yapıldığını unutmuşlar ve düşünmez olmuşlardı. Hem doğada yaşamayı seviyorlardı, hem de kullandıkları şeylerle doğaya geri dönüşümü olmayacak şekilde zarar veriyorlardı ve bunu hiç düşünmüyorlardı bile. Bu geridönüşümsüz zararın bir geri dönüşümü vardı aslında. Ece`ye ailesi öğretmişti. Acaba neydi? Ne yapılabilinirdi?”

Çocuklar için geri dönüşüm konusunu anlatırken dikkat ettiğin noktalar neydi?

Ne yaparlarsa değil de, ne yapmazlar ise ne kadar değişim yaratabileceklerini öğrenmeleri gerek. Az evvel ifade ettiğim gibi toplanan geri dönüşümün yüzde dokuzu yeniden kazandırılıyor. Demek ki tüketip toplamak değil de, tüketmemek daha çok işe yarıyor. Anneannelerimizin yaşadığı gibi yaşayabilirsek dünyaya yani evimize daha layık oluruz.

Sence Ece’nin hikayesi, çocukların günlük yaşamında nasıl bir etki yaratabilir?

Aileleri onları desteklerse çok şey değişebilir. ‘Aman çocuk işte’ denmediği noktada, alışkanlıkları minik de olsa değiştirmek umut verici olur.

Kitabın sadece yazarı değil aynı zamanda çizerisin. Bu konuda ilham kaynağın ne oldu?

Resim ve oyunculuk okudum. Profesyonel olarak iki sanatta da varım. Bu dönem biraz daha neşe veren, içimdeki enerjiyi umudu ateşleyen resimler yapmaktan keyif alır oldum. Bir dönem biraz karamsar ama içimi sonuna kadar açan resimler yaptım. Şimdi tam tersi. Çocuk kitabı resimlemek de beni bu yönden uyandırdı. Çok sevdim.

Çocukluğunda okuduğun ve sende iz bırakan kitaplar var mı? Bizimle paylaşmak ister misin?

Ayşegül serisi elbette… Muzaffer İzgü’nün Ökkeş serisi. İş Bankası Yayınları, Nazım Hikmet Şiirlerinin çocuklar için resimlenmiş bir kitabı elime geçmişti. Sevdalı Bulut’u ilk o kitapta okumuştum. Ben hala çocuk kitabı okuyorum ve alıyorum.

Oyunculuk, ressamlık ve yazarlık gibi farklı sanat disiplinlerinde deneyim sahibi olmanın, yazar olarak seni nasıl etkilediğini ve yazma sürecini nasıl beslediğini düşünüyorsun?

Çok düşünen ve sürekli bu düşüncelerimin biri ya da birilerinde karşılığını merak eden biriyim. Ne düşünüyor, farklı açıdan yaklaşıyor mu, benim bir düşünceme bağlı yaratımım bir şey değiştirebilir mi vb… Sanattan başka varoluş biçimim yok. İleride bir gün tüm bunların dışında bir sanat dalında da ifade etme biçimi bulursam, onu da yaparım. Renkler, yazmak, oynamak beni inanılmaz besliyor.